Tandvleesaandoeningen

Tandvleesaandoening (ook wel bekend als parodontale aandoening) is de meest voorkomende oorzaak van tandverlies in de westerse wereld op dit moment. Ongeveer negentig procent van de populatie heeft op een gegeven moment te maken met tandvleesproblemen. Een tandvleesaandoening kan de ondersteunende structuren van de tanden beschadigen, waardoor tanden los komen te zitten en mogelijk verloren gaan.

De stadia van tandvleesaandoening:

In de beginfase staat tandvleesaandoening bekend als gingivitis, wat betekent dat het tandvlees ontstoken is. Met één behandeling is het makkelijk te herstellen en is er op lange termijn geen schade. Als er niets aan gedaan wordt zal gingivitis leiden tot een meer ernstige en vernietigende vorm van de aandoening die bekend staat als parodontitis. Hierbij worden het bot en het weefsel dat de tanden op zijn plaats houdt aangetast. Er ontstaan kleine gaatjes tussen de tanden en het tandvlees waardoor goede mondhygiëne erg moeilijk is.

Wat is de oorzaak?

Tandvleesaandoening wordt veroorzaakt door bacteriën in het tandplak. Na bacteriële groei van 48 uur, worden er gifstoffen afgescheiden die het tandvlees irriteren wat het begin van een ontsteking betekent. Dit proces leidt tot tandvleesontsteking.

Wat is tandbederf?

Tandbederf (tandcariës) is een veelvoorkomende mondaandoening. De aandoening tast het tandglazuur aan dat de tand hard maakt. Het tandglazuur kan zijn werk niet meer doen en er ontstaan holtes. Hierdoor wordt de tand zwak en breekt, waardoor de zenuwen beschadigd kunnen raken.